به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، پیام حضرت آیت الله صافی گلپایگانی به یازدهمین جشنواره بین المللی بهار شهادت از سوی حجت الاسلام والمسلمین محمد الحسون در آئین افتتاحیه جشنواره قرائت شد. ترجمه فارسی این پیام به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد لله رب العالمین و الصلاة والسلام علی سیدنا و نبینا محمد و آله الطیبین الطاهرین و لاسیما بقیة الله فی الارضین علیهم آلاف التحیة و التسلیم.

سلام بر صاحب این روزهای معطر، سلام بر مهدی آل محمد و تبریک به ایشان به مناسبت میلاد جد بزرگوارش سید آزادگان و سلام بر تمام پیامبران، شهدا و صدیقین و سلام بر شما حاضران گرامی و رحمة الله و برکاته.

این میلاد مبارک را به تمام آزادگان جهان، امت اسلام و رهپویان راه عزت و کرامت و شما برادران و خواهران حاضر تبریک می گویم و از خداوند می خواهم این روز مبارک را موجب سربلندی، کرامت و پیروزی اسلام و مسلمانان بگرداند.

حاضران گرامی! زبان من قاصر است از توصیف انسان بزرگی که مصداق آیات فراوانی از قرآن کریم است و روایات زیادی از فضل و کرامات وی سخن می­گوید؛ کسی که اهل زمین و آسمان او را دوست دارند و بهشت به وجود او آزین بسته تا جایی که حسین علیه السلام سرور جوانان و سرور شهدا و سرور بزرگان بهشت است و محبوب ترین اهالی زمین نزد آسمانیان است.

چگونه می توان برای چنین شخصیتی در آسمان و زمین همتایی یافت؟! کسیت که جدّی همچون جدّ وی، پدری همچون پدر وی، مادری همچون مادر وی، عمویی همچون عموی وی، برادری همچون برادر وی و نسلی همچون فرزندان وی داشته باشد؟ حاشا که کسی در جهان تربتی همچون تربت حسین و بارگاهی همچون بارگاه حسین داشته باشد، که حسین بنده بی همتای خداوند در آسمان ها و زمین و نوری در صلب های بلند مرتبه و رحم های پاک می باشد که خداوند او را با ولادتی پاک کرامت داد و او را از سروران و رهبران جهان قرار داد و سرنوشت او را با شهادت رقم زد و او را وارث پیامبران گرداند.

پس چه بزرگ است حسین در میان بزرگان! شخصیتی بی مانند که خداوند به او ویژگی های بلند و عظیم عنایت کرد؛ ویژگی هایی که بسیاری از بزرگان جهان از آن محروم هستند...

خداوند از او خوشنود شد و او را نیز خوشنود ساخت و ما در نماز خود پیشانی بر تربت حسین (علیه السلام) می نهیم و همواره بر او درود و سلام می فرستیم و می گوییم: «علیک منی السلام أبدا ما بقیت و بقی اللیل و النهار و لا جعله الله آخر العهد منی لزیارتکم».

امام حسین علیه السلام همچون پدر شهدا است که مدرسه ای بزرگ بنا کرد و آموزه های این مدرسه را با خون پاک خود و اهل بیت(ع) و یاران خود رقم زد؛ مدرسه­ای که به شاگردان خود درس دوستی، سرسپردگی، وفاداری، کرامت، انسانیت و دفاع از دین و احقاق حق و مبارزه با ظلم و استبداد و زورگویی و نرفتن زیر بار خواری و ذلت را می­آموزد و شعار خونین این مدرسه «هیهات منّا الذلة» است که به ملت ها و امت ها و حق جویان و آزادی خواهان درس­هایی می آموزد که آثار آن هیچ گاه کهنه و فرسوده نمی شود؛ چراکه این مدرسه بزرگ کربلا متعلق به تمام کسانی است که به دنبال دفاع از کرامت انسان هستند و می خواهند در راه خدا به شهادت برسند.

آری این نهضت حسین است که هرکه بخواهد به آن اقتدا می کند و درباره آن سخن ها و مدح ها و توصیف ها بیان شده از جمله اینکه:

نهضت حسین نهضتی است برای برپایی عدالت در سرتاسر جهان و دعوتی برای نجات بشریت از ظلم و زور گویی و آوارگی و ندایی است برای نرفتن زیر باز خفت و خواری در برابر غیر خداوند متعال. نهضت حسین اقدامی است برای بیدار کردن امت و کنار زدن پرده غفلت و حرکتی است برای حفظ دین و دیانت و احیای قرآن و سنت برحق. نهضت حسین به معنای نپذیرفتن ذلت و خواری و حفظ کرامت انسانی و جنبشی برای نشر امر به معروف و نهی از منکر و جهادی است برای بازگشت به سیره پیامبر و التزام به آن. نهضت حسین فریادی بلند است برای رسوا کردن طاغوت و ظالمان مستبد و شمشیری است برای پاره کردن زنجیر اسارت و آزادسازی بشریت از تبعیض نژادی و طایفی و طبقاتی و تلاشی است برای بنای جامعه اسلامی بر اساس معیارهای امنیت و عدالت و رفاه. نهضت حسین اشتیاق موجود در قلب هایی است که برای رسیدن به آزادی و سعادت می تپد و مشعلی جاویدان است برای نابودی ظلم و جهل و ترس. نهضت حسین مدرسه است است فراتر از زمان و مکان، مدرسه هجرت و جهاد است که ملت ها از آن درس محبت و اخلاص و بندگی خداوند را فرا می گیرند تا به حیات طیبه و کمال دست یابند..

ای آقای من و ای پدر شهدا! تو خون پاک خود را برای حفظ اصل دین و حفظ نور خدا فدا کردی و این پرچم اسلام است که اکنون در تمام نقاط زمین به اهتزاز در آمده و این خورشید هدایت است که بر زمین می تابد و این شعائر اسلام است که در شرق و غرب جهان بزرگ داشته می شود و تمام اینها به برکت نهضت مقدس شما و به این خاطر است که شما اسلام و احکام اسلام را بر جان گرامی خود، خانواده و یاران خود برتری دادی که درود خدا بر تو و آنها باد.

حضار گرامی! ما علاوه بر اینکه از این درس ها و عبرت ها و پندهای این روز و صاحب آن یعنی امام حسین الهام می گیریم و نسیم معطر قدرت و عزت و جهاد را در سایه همبستگی خود و مجاورت با این ضریح و مرقد مطهر استشمام می کنیم، شایسته است در جهت تقویت انسجام و رفع کدورت ها و تقویت همبستگی میان خویش تلاش کنیم و به سلاح ایمان و وحدت مسلح شویم تا آماده پذیرش مسؤولیت سنگین خود در دفاع از اعتقادات برحق و دفاع از میهن اسلامی عزیز شویم و بتوانیم متجاوزان را از خود برانیم و همچون سد محکمی در برابر توطئه های پیش روی میهن و دین و امت و سرنوشت خود بایستیم..

این مراسم های اسلامی و شعائر حسینی و این پرچم های که بر سر در خانه ها و در مجالس عزاداری نصب می شود و همراه هیئت ها و دسته های عزاداری در خیابان ها و کوچه ها حمل می شود، هستی ظالمان و مستکبران را تهدید می کند و ملت ها را به قیام علیه ظالمان و نابودی آنها و باطل ساختن توطئه های آنها تشویق می کند.

این شعائر میل به نیکی و شهادت در راه خدا و محبت اهل بیت پیامبر صلی الله علیه وآله را در جان ها تقویت می کند و آیا ایمان چیزی جز محبت است؟

آقای من ای اباعبدالله! خداوند تو را با شهادت گرامی داشت و شما نیز با شهادت خود در راه خدا موجب عزت اسلام شدی و اسلام و تاریخ اسلام و انسانیت، جانفشانی های شما را فراموش نخواهد کرد.

عزیزان! این جشن در این مکان مبارک و آن سرزمین مقدس گوارای شما باد. کاش من نیز در این شادی و سرور در میان شما بودم تا همراه شما به ثواب و پاداش برپایی شعائر اسلامی دست یابم.

سلام بر صاحب این مناسبت سید و مولای ما ابی عبدالله الحسین علیه السلام، روزی که متولد شد و روی که شهید شد و روزی که برانگیخته خواهد شد و خداوند زیارت ایشان را در دنیا و شفاعت ایشان را در آخرت نصیب من و شما بگرداند. السلام علی الحسین و علی علیّ بن الحسین و علی أولاد الحسین و علی أصحاب الحسین و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته..

خاک پای خادمان آن بارگاه پاک لاهوتی و غبار کفش زائران آن روضه نورانی ملکوتی

لطف الله صافی گلپایگانی

2/ شعبان المعظم/ 1436 ه.ق